तुझ्या शब्दांचे उत्सव (कविता)

बाल्कनीतला कोपरा हल्ली रिकामाच असतो,
तू होतीस, तेव्हा तिथे शब्दांचे उत्सव असायचे,
अंधुकशा संधीप्रकाशात, डोळे बारीक करून लिहायचीस,
अगदीच दिसेनासे झाल्यावर मी दिवा लावायचो,
आणि तू अचानक भानावर यायचीस..
तोपर्यंत तुझ्या कवितेची दोन कडवी मांडलेली असायची,

पुढचं लिहिण्याआधी..
डोळ्यावर जाड फ्रेमचा चष्मा चढवायचीस ना,
त्यावेळी तू,
सुंदरतेच्या पलीकडे जाऊन,
प्रगल्भ कवयित्री वाटायचीस..

तुझे मोकळे केस, कागदावर अलगद उतरून,
लिहिण्याची गुस्ताखी करू पहायचे..
त्यातलीच एक सोनेरी बट,
तुझ्या शब्दांना रेशमी करून टाकायची..

अजूनही बाल्कनीत बसलं की,
तुझ्या कवितेतले सांडलेले शब्द सापडतात,
मग मी अर्थ लावत बसतो,
नक्की ते शब्द सांडले होते,
की तू पेरून ठेवले होतेस..
कळत नाही..

अरे हो...
तू मुद्दाम प्रकाशित न केलेली,
कवितांची वही अजून आहे माझ्याकडे,
तू म्हटली होतीस,
यात फक्त आपल्या कविता आहेत..
पण तू सोबत नसल्यामुळे,
माझंही कधी वाचायचं धाडस झालं नाही...

आता वार्धक्य आलं..
पण तू कधी येशील माहीत नाही,
तरी मी म्हणतच राहीन..
एकदा ये ना इकडे, अगदी सहज..
इथलेच तुझे शब्द गोळा करून,
भरव ना पुन्हा, तुझ्या कवितेचे उत्सव..

                        - विशाल पोतदार